دانشمندان دانشگاه پیتسبورگ در آمریکا، با استفاده از یک تکنیک جدید، ریسک جراحی پیوند کبد را به میزان قابل توجهی کاهش دادند. نخستین پیوند کبد، در سال ۱۹۶۳ انجام شده، اما به رغم گذشت بیش از ۵ دهه، هنوز یک عمل خطرناک محسوب می شود و نزدیک به یک سوم بیماران در کمتر از ۵ سال جان خود را از دست می دهند. دکتر پائولو فونتس، جراح و متخصص پیوند اعضا، در انستیتو طب بازسازی و پیوند معتقد است، انتشار بافتی اکسیژن موجب می شود، سلول های عضو پیوندی، به طور متوسط ۹ ساعت بیشتر زنده بماند. او می گوید در حال حاضر ۲۰ تا ۴۰ درصد از کبد های اهدایی، بدلیل هیپوکسی بلا استفاده می ماند.
نمای شماتیک کبد
دستگاه انتشار اکسیژن، دمای کبد اهدایی را پایین می آورد و در همان حال، یک محلول حاوی هموگلوبین را با غلظت اکسیژن ۸ برابر ِ ماشین های معمولی، در بافت منتشر می کند. پژوهشگران می گویند، پیشنهاد کار آزمایی بالینی این دستگاه را بر روی انسان، به اداره نظارت بر امور غذا و داروی آمریکا داده اند و در همان حال بر روی ماشین دیگری کار می کنند که بجز کبد برای سایر اعضا نیز قابل استفاده باشد.
پیوند کبد:
تنها راه درمان بیماران مبتلا به نارسایی پیشرفته‌ی کبد است و زمانی لازم است که کبد عملکرد طبیعی خود را از دست بدهد. این تغییر عملکرد یا نارسایی می‌تواند به صورت ناگهانی (نارسایی حاد) یا در طی زمان طولانی به دنبال عفونت، اثر داروها و یا به دلیل بیماری های دیگر مثل، سرطان، مصرف افراطی الکل یا استفاده از مواد مخدر ایجاد باشد.
در حال حاضر، اولین عامل نارسایی کبد هپاتیت است و مرکز پیوند شیراز تنها مرکز پیوند کبد ایران است و تعیین بقای بیماران و تعیین الگوهای مؤثر و قابل اصلاح مرتبط به دهنده و گیرنده و فرآیند پیوند که در بقای این بیماران مؤثرند، می‌تواند به برنامه‌ریزی بالینی در جهت افزایش بقای بیماران پس از پیوند کبد منجر شود.
